چرا مردم ایران به سریال کره ای علاقه دارند؟ ، روایت جالب رایزن فرهنگی کره جنوبی درباره علاقه ایرانی ها به جومونگ - وبلاگ فروش

به گزارش وبلاگ فروش، رایزن فرهنگی سفارت کره جنوبی در ایران در حالی درباره اشتراکات میان دو کشور ایران و کره جنوبی صحبت می نماید که جومونگ و یا نمونه هایی از این دست، هر بار پخش مخاطبان بسیاری دارد.

به گزارش وبلاگ فروش، تلویزیون بارها سریال هایی همانند افسانه دونگ یی، جواهری در قصر و جومونگ را روی آنتن برده و هر بار پخش بیننده های بسیاری دارد. خصوصاً سریال جومونگ که مثل بعضی نوستالژی های ایرانی، پرطرفدارند.

از سال 1385 و با پخشِ سریال جواهری در قصر فراگیر شد و با پخشِ جومونگ در سال 1387 به اوج خودش رسید. یانگوم و جومونگ، تا حدی برای مخاطبان، مجذوب نمایندهیت پیدا کردند که طبق آمار منتشر شده از سوی مرکز تحقیقات سیما، بیشترین مقدار مخاطب را در هر دوره داشتند.

• عصر نو و خندوانه را ما تعطیل نکردیم
• آواتار 2 دنیا را گرفت | فروش شگفتی ساز در هفته اول اکران

از سال ها پیش یک اپیدمی به نام سریال های کره ای در کشور آغاز شد؛ موجی که هنوز هم با پخشِ مجموعه هایی مانند جومونگ، دونگ یی و جواهری در قصر ادامه دارد.

بعضی علت کِشش و استقبال از این سریال ها را در شباهت های فرهنگی، اسطوره سازی و نمایش روابط عاطفی آن می دانند. مردم ما علاقه خاصی به ژانرهای تاریخی و اسطوره ای دارند و با تماشا این سریال ها ضمن پُرشدن اوقات فراغت شان به مقایسه شباهت های تاریخی کشور خودمان هم می پردازند.

اما چرا این سریال ها بعد از بازپخش های فراوان، کماکان جزو پرمخاطب های تلویزیون اند؟ شاید ضعف کارهای ایرانی علتِ این اتفاق باشد. ما سریال هایی داریم که بعد از بازپخش های زیاد هنوز پرمخاطب اند. اما عدم تنوع سریال های ایرانی از نظر سوژه، قابل پیش بینی بودن خاتمه سریال ها، تکراری بودن قصه ها و وجود شخصیت های خیر و شرّ که قصه را به سمت شعاری شدن پیش می برد، مخاطب را به سمت تماشای کارهای کره ای مایل می نماید.

از طرفی دیگر، اگر به فیلم های کره ای، ژاپنی و چینی دقت نموده باشید چیدمان لوکسی در آنها دیده نمی گردد. ذات انسان ها به سمت ساده زیستی سوق دارد و این پیغام به صورت نامحسوس به بیننده منتقل می گردد.

چرا سریال های شرقی را دوست داریم؟ بعضی منتقدان معتقدند یکی از مولفه های فرهنگی - تاریخی که موجب می گردد آثار آسیای شرقی با استقبال خوبی روبه رو شوند، علاوه بر شباهت های فرهنگی و سنخیت شرقی آنها، حضور قهرمان در این مجموعه ها است. اساساً میل به قهرمان گرایی و اسطوره سازی در سرزمین های شرقی وجود دارد. ساختار ساده و بدون تکلف این سریال ها به ویژه داستان های تاریخی و مجذوب نماینده، درکنار تکنیک مناسب و استفاده از لوکیشن های مجذوب نماینده، نو و تماشای، مجموعه های شرقی را برای مخاطب ایرانی بسیار دوست داشتنی جلوه می دهد.

او هی چانگ رایزن فرهنگی سفارت کره جنوبی در باره محبوبیت سریال های کره ای اشاره نموده که بیشترِ آن در قرابت فرهنگی ایران و کره جنوبی نهفته است. اثرپذیری مخاطبان ایرانی از آثار فرهنگی کره تا جایی پیش رفت که محققانی از هر دو کشور به تحقیق درباره پیشینه فرهنگی ایران و کره برآمدند که ممکن است فرهنگ این دو کشور حدود 1200 سال پیش، مشابه بوده باشد.

با توجه به پخش سریال ها و فیلم های مختلف از کره جنوبی در ایران که اتفاقاً مخاطبان بسیاری هم دارد چرا آن قدر در میان ایرانیان و حتی کشورهای دیگر محبوبیت دارند. آیا کره جنوبی کوشش می نماید با استفاده از سریال ها و فیلم هایی که فراوری می نماید فرهنگ و خرده فرهنگ های کشور خودش را به سایر کشورها مخاطبین القاء کند؟

تا جایی که می دانم و اطلاع دارم آغاز پخش فیلم های کره ای از سریال جواهری در قصر در ایران آغاز شد که به شدت علاقه مردم ایران را به فرهنگ کره و فیلم های کره ای مشاهده کردیم.

علت اینکه فیلم ها و سریال های کره ای از کشورهای دنیا پخش می گردد درست است که نشان دهنده فرهنگ کشورمان باشد به نظرمن این رابطه بیشتر دو طرفه است. البته از طرفی هم برای مان اهمیت دارد کشورهایی که سریال ها و یا فیلم هایی ما را می بینند فرهنگ مان را درک نمایند و راجع به کره و کشورمان بیشتر بدانند.

آیا قرار است پروژه مشترک تلویزیونی و سریالی بین کشور ایران و کره جنوبی داشته باشیم؟

در حال حاضر پروژه مشترکی بین کشور ایران و کره وجود ندارد اما از آن جایی که کشور کره و ایران نقاط مشترکی از لحاظ فرهنگی و اهمیت خانواده یا موضوع عشق و علاقه و محبت وجود دارد امکانش هست به زودی پروژه مشترکی آغاز گردد؛ مطمئنم این پروژه با استقبال خوبی از جانب دو کشور روبرو خواهد شد.

شما به همایشِ هم اندیشی فعالان حوزه کتاب و رایزنان فرهنگی کشورهای دنیا دعوت شدید تا تبادل تجربه و فرهنگ را داشته باشید. اولاً کره جنوبی قرار است در نمایشگاه سال آینده حضور داشته باشد و ثانیاً کتاب چطور می تواند این تبادل فرهنگی را میان کشورها ایجاد کند؟ در حالی که می دانیم ادبیات و شعر ایران در کشور کره چقدر استقبال نماینده دارد.

سال گذشته در نمایشگاه کتاب شرکت کردم که در مصلی تهران برگزار گردید. نزدیک به 200 کتاب کره ای در معرض نگاه مخاطب نهاده شد. برای اینکه بتوانم در نمایشگاه سال آینده شرکت کنم درخواستم را ارائه داده ام که در حال آنالیز است آیا بتوانم شرکت کنم یا خیر.

به نظرمن کتاب می تواند پل ارتباطی بین دو کشور باشد چون علاقه مندان به کشورها نمی توانند صددرصد به آن کشورها سفر نمایند و راجع به آن کشور اطلاعات کسب نمایند. از این جهت کتاب می تواند این نقش را ایفا نماید و راجع به آن کشور مقصد اطلاعات لازم را به دست آورد.

کتاب نقش بسزایی در فرهنگسازی جامعه دارد؛ شاید یکی از نقش های اصلی که می تواند داشته باشد این است که ما با آن کشور مقصد رابطه محبت آمیز ای را برقرار کنیم و مثل دوست مان باشد.