صفر از پنج هزار میلیارد تومان! - وبلاگ فروش

به گزارش وبلاگ فروش، سوژه ای که این مطلب روی آن متمرکز شده، سهم صفر ریالی حق پخش تلویزیونی از این بودجه سرشار پنج هزار و 289 میلیارد تومانی است!

به گزارش وبلاگ فروش، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: یکی از نکاتی که بعد از تقدیم لایحه بودجه سال 1401 به مجلس شورای اسلامی بسیار مورد توجه نهاده شد، افزایش چشمگیر بودجه صداوسیما بود. بر این اساس در صورت تصویب لایحه، صداوسیمای ایران برای سال تازه از بودجه ای پنج هزار و 289 میلیارد تومانی برخوردار خواهد شد. این عدد که نسبت به سال گذشته چیزی حدود 56 درصد افزایش داشته، بحث های زیادی راه انداخته است.

بسیاری عقیده دارند فراوریات فعلی رادیو و تلویزیون طوری نیست که این رقم درشت را توجیه کند. اندازه رضایتمندی مخاطبان از برنامه های سازمان در سطح بالایی نیست و خیلی اوقات، بازپخش چندین باره سریال های قدیمی در صدر پربیننده ترین برنامه های تلویزیون قرار می گیرد. آش آن قدر شور شده که گفته می گردد در دوران مدیریت تازه سازمان، پیمان جبلی فرایند فراوری بعضی سریال های تلویزیون را متوقف نموده تا ابتدا از نظر کیفی مورد ارزیابی قرار بگیرند. جای بحث در خصوص این مسائل اما اینجا نیست. سوژه ای که این مطلب روی آن متمرکز شده، سهم صفر ریالی حق پخش تلویزیونی از این بودجه سرشار پنج هزار و 289 میلیارد تومانی است!

اگر بودجه صداوسیما را با دلار 30 هزار تومانی تطبیق بدهیم، سازمان برای سال آینده چیزی حدود 176 میلیون دلار بودجه خواهد داشت. این تازه غیر از مداخل پنهان و درآمدهای جانبی مخصوصا از محل پخش آگهی های تبلیغانی است. با این وجود فوتبال به عنوان تضمین نماینده محبوب ترین برنامه های رادیو و تلویزیون یک ریال هم از این بودجه هنگفت به دست نمی آورد. به جرات می توان گفت هیچ برنامه ای مثل پخش زنده مسابقات فوتبال بیننده قطعی ندارد. محبوب ترین باکس های تلویزیون برای برنامه سازی، معمولا در ساعات سر شب هستند اما یک بازی ساده پرسپولیس و استقلال برابر رقبا به آسانی می تواند باکس ساعت چهار بعدازظهر را طوری پر کند که میلیون ها نفر تلویزیون را روشن نمایند. همین مساله باعث می گردد تعرفه تبلیغات تجاری در زمان پخش مسابقات فوتبال به اوج برسد و زیرنویس و تقدیم برنامه و ... هم مدام برای صداوسیما سود روی سود بیاورد.

در این سال ها بسیار تلاش شده تا حق پخش تلویزیونی اعاده گردد اما تلاش ها عمدتا راه به جایی نبرده است. سال گذشته مجلس، صداوسیما را مکلف کرد که سهم ورزش از محل پخش آگهی های بازرگانی را بدهد. این عدد که با فرمولی عجیب و غریب کشف شده بود، تنها سهمی 15 میلیارد تومانی برای کل ورزش مملکت قائل بود که بیشتر به شوخی می ماند اما همان را هم صداوسیما نداد! بعد جالب است که در این شرایط مثلا محمدرضا احمدی، گزارشگر داربی تهران، از فراوانی تبلیغات دور زمین گلایه می نماید و می گوید آنها چشم مخاطب را آزار می دهد. حالا بگذریم از این که درست هنگام ایراد همین نطق آتشین، زیرنویس های تبلیغاتی تلویزیون هم به راه بود. ظاهرا اینها ایرادی ندارند، 20 دقیقه پخش آگهی قبل و بعد از مسابقات فوتبال مانعی ندارد اما تبلیغات دور زمین که یکی از معدود راه های درآمدزایی باشگاه هاست، ورزشگاه را زشت و بی ریخت می نماید!

از قرار معلوم صداوسیما در این سال ها به استفاده از فوتبال به عنوان یک کالای رایگان انس گرفته و تحت هیچ شرایطی هم حاضر نیست این عادت پول ساز و روح افزا را ترک کند. چیزی که آنها نمی دانند اما این است که فوتبال خرج دارد و پوست باشگاه ها کنده می گردد تا یک فصل از مسابقات را به شکل آبرومندانه پشت سر بگذارند. از قرارداد بازیکنان و مربیان تا سفرهای متعدد برای مسابقات بیرون از خانه، برپایی اردو برای هر مسابقه خانگی، اجاره زمین تمرین و مسابقه، خوراک و پوشاک و ... انبوه هزینه های تیم داری هستند. همه اینها انجام می گردد تا تلویزیون فوتبال را مفت پخش کند و حالش را ببرد!