جای خالی متخصصان حوزه صنعت در آموزش و پرورش - وبلاگ فروش

به گزارش وبلاگ فروش، تهران (پانا) - عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی می گوید که عموما کارشناسان صنعتی و مالی آشنایی با آموزش و پرورش ندارند درحالی که آموزش هم یک نوع صنعتی است و می توان آنالیز کرد در کجا باید زیاد هزینه کرد و در کجا احتیاج به منابع بیشتری دارد.

علی اکبر کریمی، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با پانا با اشاره به اینکه آموزش های فنی و حرفه ای و هنرستان ها باید به روز شوند، گفت: دیپلمه های ما نمی توانند بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی مشغول به کار شوند، حتی اگر در رشته های هنرستانی تحصیل نموده باشند و این ضعف بزرگی است. کارفرماها به صراحت می گویند حتی وقتی فارغ التحصیلان دانشگاهی را برای کار جذب می کنیم ابتدا باید یاری کنیم آنچه یاد گرفته اند را فراموش نمایند و بعد تازه به آن ها آموزش دهیم.

کارشناسان متخصص صنعتی در آموزش و پرورش حضور ندارند

کریمی با اشاره به اینکه با چند برابر کردن حقوق معلمان تحولی در آموزش و پرورش رخ نمی دهد، اظهار کرد: مسئله اصلی اینجاست که برای بالا بردن کیفیت آموزش معلم های مدارس باید برنامه وجود داشته باشد. هیچ کدام از مدیران و نهادهای آموزشی، کارشناسان متخصص حوزه صنعت را دور خود جمع ننموده اند درحالی که آموزش هم یک نوع صنعتی است که معیار آن سوبسید و یارانه است و می توان در آن بهره وری را بالا برد و تخصیص منابع بهتری در آن داشت. درواقع می توان آنالیز کرد در کجا زیاد هزینه کرد و در کجا احتیاج به منابع بیشتری است.

تعداد اقتصاددان های آشنا با آموزش و پرورش کم است

این عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس اظهار کرد: مشکل اینجاست که از سوی دیگر تعداد کارشناس های مالی که با موضوع آموزش و پرورش آشنا باشند، کم هستند. بودجه کشور و از جمله آموزش و پرورش محدود است و باید نقش مدیران حرفه ای در سیستم آموزشی تقویت گردد.

وی اظهار کرد: وقتی آموزش تبدیل گردد به ابزاری برای تربیت انسان هایی که اقتصاد را به جلو می برند، آموزش در خلق سرمایه انسانی پیروز بوده است. مانند آنچه در ژاپن و کره و بعضی دیگر از کشورهای آسیای جنوب شرقی روی داده است. این کشورها به وسیله انسان های توانمند توانسته اند فرایند توسعه را تسریع نمایند.

پیروزیت عملکرد نظام آموزشی در گرو شکل گیری سرمایه انسانی

کریمی گفت: مجموعه سیاست گذاری های مناسبی که دولت ها در عرصه سیاست های مالی و تجارت خارجی داشته اند همراه می گردد با انسان هایی که مناسب توسعه اند. اگر عملکرد نظام آموزشی به شکل گیری سرمایه انسانی منجر گردد، بسیار پیروزیت آمیز خواهد بود.

وی اضافه نمود: اگر مبالغ هنگفتی سرمایه گذاری شد و کشور نه تنها رشد نکرد، بلکه گرفتار بیکاری تحصیل نموده ها گردد، یعنی مرتب سطح سواد افراد بالا رود ولی اقتصاد کشور از آن استفاده ای نبرد، به اینجا می رسیم که منابع محدود در عرصه بهینه مصرف نشده است. باید انتخاب گردد که از این منابع محدود در چه فعالیتی استفاده گردد. ممکن است کشورهای در حال توسعه در نهایت به این نتیجه برسند که منافع اجتماعی سرمایه گذاری در آموزش بسیار پایین است و توجیهی ندارد که این منابع محدود در آموزش صرف گردد. در این حالت بودجه دانشگاهی کم می گردد زیرا کشور از آن چندان بهره برداری ندارد. درواقع در این صورت کسانی که به دانشگاه می فرایند باید حداقل بخشی از هزینه را پرداخت نمایند. در بیشتر کشورها کمیت آموزش افزایش پیدا نموده ولی کیفیت پایین آمده است و در ایران باید برای این مهم تدبیری اندیشیده گردد.