ادرار دایناسورها در آب آشامیدنی! - وبلاگ فروش

ادرار دایناسورها در آب آشامیدنی!

به گزارش وبلاگ فروش، ایسنا نوشت: آبی که امروز روی کره زمین وجود دارد، همان آبی است که نزدیک به پنج میلیارد سال است که همین جا بوده است، به این معنی که حتی ادرار دایناسورها نیز در آن بوده است، اما آبی که در محل زندگی ما جریان دارد بار ها و بار ها در تاسیسات تصفیه آب بازیافت و تصفیه می گردد و به دست ما می رسد.

هنگامی که آب با ادرار از بدن ما جدا می شود، سفری را به سمت کارخانه فاضلاب آغاز می نماید، جایی که برای استفاده مستقیم تصفیه می شود یا مسیر متفاوتی را به یک کانال آب و در نهایت ریختن به دریا در پیش می گیرد که در آن صورت نیز مجددا بالاخره مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

در حالی که هزاران سال است که انسان ها زباله ها و آب را جدا می نمایند، اما تا آغاز قرن بیست و یکم، مردم به روشی که کاملا آب آشامیدنی سالم را در دسترس قرار دهد، نرسیدند.

تعداد افرادی که قبل از ما آب نوشیده اند با استفاده از یک فرمول قابل محاسبه است. ورودی های این فرمول عبارتند از اندازه ادرار 350 میلیون ساله از پنج میلیارد تُن مهره دار که هشت برابر وزن بدن خود در سال ادرار می نمایند که معادل 14 هزار میلیون مایل مکعب است.

این بدان معناست که اتم های موجود در مولکول آب به طور میانه قبلاً 10 برابر به ادرار آلوده شده اند و البته این یک تخمین محافظه کارانه است.

آغاز عصر برنز یا عصر مفرغ که در حدود 3200 سال قبل از میلاد آغاز شد، زمانی است که انسان ها آغاز به استفاده مجدد از فاضلاب برای آبیاری و آبزی پروری کردند، روشی که در میان تمدن های باستانی ساکن چین، مصر و بین النهرین دیده می شود.

سیستم های رومی برای برداشت آب باران از پشت بام ها برای مصارف خانگی نیز در شهر هایی مانند پمپئی کشف شده است.

مردمی که در آلمان و فرانسه زندگی می کردند در طول قرن سیزدهم حوضچه های پرورش ماهی ساختند که برای دریافت فاضلاب غنی از مواد مغذی از توالت های صومعه ساخته شده بودند.

در قرن 19، استفاده مجدد ناخواسته از فاضلاب نیز در کشور های مختلف به وسیله بهره برداری از مزارع فاضلاب که در ابتدا برای اهداف بهداشتی مهندسی شده بودند، انجام شد، جایی که فاضلاب برای بهره مندی از ارزش غنی سازی خاک به زمین اضافه می شد.

امروزه دنیا از روش های پیچیده تری برای تبدیل فاضلاب به آب آشامیدنی استفاده می نماید که اساساً یک فرآیند چرخشی بی انتها است.

دو چرخه مختلف تصفیه وجود دارد که آب می تواند قبل از خروج از شیر آب خانه ما آن را طی کند که شامل چرخه آب شهری و چرخه آب طبیعی است.

هنگامی که آب از چرخه آب شهری عبور می نماید، ابتدا در یک تصفیه خانه تصفیه می شود و سپس به خانه ما فرستاده می شود.

آب پس از مصرف از شیر آب، به یک خط لوله فاضلاب روانه می شود که به تصفیه خانه فاضلاب منطقه منتهی می شود و در آنجا یا برای استفاده انسانی تصفیه می شود یا در آبراه ها رها می شود.

آبی که به آبراه ریخته می شود، احتمالاً به آبراه دیگری می ریزد که یک کارخانه آب آشامیدنی را تغذیه می نماید، جایی که چرخه آب شهری دوباره از نو آغاز می شود.

در صورتی که آب به سمت تصفیه خانه جریان پیدا نکند، در یک چرخه طبیعی به اقیانوس راه پیدا می نماید یا در هوا تبخیر می شود.

حیات دریایی آب اقیانوس را قبل از اینکه تبخیر شود، چندین بار مصرف می نماید و ابر هایی در آسمان تشکیل می دهد و سپس در هنگام متراکم شدن، این آب به صورت باران به زمین بازمی شود.

این بارندگی ممکن است دوباره به چرخه آب شهری ختم شود یا به رودخانه ها و دریاچه ها سرازیر شود یا به منابع آب زیرزمینی نفوذ کند و این روند دوباره از نو آغاز می شود.

روند امروزی کاملاً متفاوت از روش تصفیه فاضلاب به وسیله اجداد ما است. به عنوان مثال در چین، بر اساس مطالعه ای که در سال 2018 در مجله Frontiers منتشر شد، آن ها ادرار را از توالت ها جمع آوری می کردند و آن را برای کود دادن به زمین های کشاورزی استفاده می کردند.

در سایر منطقه ها دنیا، هدف اصلی جداسازی ادرار چیز دیگری در راستای رعایت بهداشت بوده است. به عنوان مثال در یمن که آب و هوای گرمی دارد، ادرار را از توالت ها به سمت دیوار های بیرونی خانه راهی می کردند و اجازه می دادند بدین ترتیب به سرعت تبخیر شود. بعلاوه توالت ها دو خروجی داشتند. یکی در جلو و دیگری در پشت برای جدا کردن ادرار از مدفوع که این کار ها از سال 750 بعد از میلاد انجام می شد.

با این حال، دنیای مدرن، فناوری پیشرفته ای را برای جداسازی فاضلاب از آب ارائه نموده است.

این فناوری شامل غشا های میکروفیلتراسیون، اولترا فیلتراسیون و اُسمُز معکوس است که بر پایه استفاده از اُزُن همراه با فیلتراسیون بیولوژیکی، روش ضدعفونی سازی با استفاده از پرتوی فرابنفش با انرژی کم، میانه و بالا و اکسیداسیون پیشرفته پرتوی فرابنفش با انرژی بالا راسخ است.

اسمز معکوس یا گذرندگی وارون یک فرآیند تصفیه آب است که در آن از فشار برای معکوس نمودن جریان اسمزی آب از درون یک غشای نیمه تراوا برای فراوری آب خالص و حذف یون ها، مولکول ها و ذرات بزرگ تر حل شده در آب استفاده می شود.

این روش ها به خوبی می توانند سمیت حاد و مزمن آب را از بین ببرند و آن را قابل آشامیدن نمایند.