سفر مقرون به صرفه روی میز وزیر - وبلاگ فروش

به گزارش وبلاگ فروش، عزت ا... ضرغامی، وزیر تازه گردشگری در اولین اقدام برای ساماندهی بازار مسافرت های داخلی، سفر های در استطاعت برای همه خانوارها را در دستورکار گذاشته است. او ضمن فراخوان به کارشناسان برای تهیه بسته سفر مقرون به صرفه، این سوال را مطرح نموده است که چرا همه در یک تعطیلی مناسبتی، فقط به شمال می فرایند؟ پاسخ هر دو دغدغه وزیر گردشگری که سال هاست به دو چالش مشترک خانوار ها تبدیل شده است، در یک راه چاره جهانی خلاصه می گردد. شهفرایندان کشور های مختلف به واسطه آخرهفته دوروزه فرصت و امکان سفر غیرتهاجمی، مقرون به صرفه و پایدار در طول ماه و سال را دارند.

به گزارش جهانی اقتصاد، ضرغامی در ویدئو کنفرانس خود با فعالان جهانگردی به تعقیب معمای شمال برآمد و حتی برای بسته های سفر مقرون به صرفه فراخوان داد، اما سفر های تهاجمی در یک تعطیلی همچنان مساله دولت باقی ماند.

عزت الله ضرغامی، وزیر تازه میراث فرهنگی، جهانگردی و صنایع دستی در ویدئو کنفرانس خود با اصناف و انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی استان ها در شیراز به دو طرح مساله مهمی که جهانگردی داخلی ایران با آن روبرو شده است، پرداخت.

چالش اول جهانگردی داخلی، انتخاب شمال به اسم تنها مقصد سفر در تعطیلات است که فعالان جهانگردی باید به حل این مساله که نباید با هر تعطیلات به شمال رفت و سایر مقاصد مهم جهانگردی که به مراتب ظرفیت های گسترده تری دارند، بپردازند.

چالش دوم جهانگردی داخلی که حتی پیش از کرونا مردم با آن روبرو بوده اند، اینکه چرا سفر در استطاعت غالب مردم نیست؟ با توجه به اینکه سفر و شادی حق همه مردم است، تنها محدود به افراد مرفه شده است. در حالی که مردم برای التیام روح و روان خود احتیاجمند جهانگردی، اوقات فراغت، شادی و سرگرمیات هستند و این باید برای تمام مردم مهیا گردد.

از این رو جهت یافتن راهکار برای این دو چالش پیش روی بازار جهانگردی دو فراخوان را مطرح نموده است که در آن ابتدا بخش خصوصی اقدام به بسته های سفر مقرون به صرفه نمایند و شرایط سفر تمامی اقشار میانه و فرو دست جامعه را فراهم نمایند و دوم وزارتخانه را مورد خطاب قرار داده که اطلاعات جامع و کاملی در جهت معرفی تمامی مقاصد جهانگردی ایران فراهم و آن را به مردم اطلاع رسانی نمایند.

اگرچه وزیر به درستی چالش ها و مسائل مهم را تشخیص داده، اما این دو راه پیشنهادی به نوعی بیراهه رفتن است، زیرا از یک جهت مردم با بیشتر مقاصد سفر آشنایی دارند و می دانند چه جا هایی در کشور برای سرگرمی و گردش بهتر است و دیگر آنکه دسترسی به جهت برای سفر در استطاعت با معجزه اتفاق نمی افتد و احتیاجمند راه چاره های متعارف است که در جهان به کار گرفته شده است.

جهان دهه ها برای حل این دو مساله که رابطه معناداری با یکدیگر دارند راه چاره ایجاد نموده است و آن موضوع تعطیلی آخر هفته است. در حالی که ما با فقر تعطیلات در خور روبرو هستیم.

اگرچه ما از تعطیلات مناسبتی همانند نوروز برخورداریم، اما تعداد آن بسیار محدود است و این محدودیت باعث می گردد به محض اینکه به تعطیلی مناسبتی می رسیم با ازدحام سفر ها و ترافیک همراه می شویم و، چون به صورت سنتی مقصد سفر مطلوب استان های شمالی است در تعطیلی محدود اولویت ها، سفر به شمال است، اما اگر تعطیلات آخر هفته حداقل به دو روز برسد و مانند سیاست های اجرایی عمده جهان برقرار گردد، برای مردم این فرصت را به وجود می آورد که هر هفته به یک منطقه سفر نمایند و شرایط سفر برای خانوار ها در ایام سال فراهم گردد.

اجرای این طرح با دو مزیت برای بازار جهانگردی و بعلاوه کیفیت سفر ها همراه است. ابتدا منجر به توزیع سفر در طول سال می گردد و از هجمه و ازدحام جمعیت که منجر به پایین آمدن کیفیت سفر می گردد جلوگیری می نماید و دیگر آنکه خانوار ها به لحاظ مالی فرصت می یابند به سایر منطقه ها توریستی کشور سفر نمایند که این امر می تواند در میان مدت یا بلندمدت مقصد اصلی و ثقل سفر ها را به بخش های مختلف کشور منتقل کند.

در حال حاضر آنچه بازار جهانگردی با آن روبرو است که تنها مربوط به دوران همه گیری کرونا نمی گردد و حتی پیش از آن هم با آن درگیر بودیم، اینکه، تقاضای عمده سفر نداریم و تمام سفر ها محدود به شمال می شوند، اما با اجرای تعطیلات دو روزه آخر هفته، هر هفته حجمی از مردم به سفر می فرایند که منجر به افزایش پایدار سفر می گردد. تنظیم سفر ها و بالا رفتن کیفیت ها سیگنال سفر را به سمت عرضه پیش می برد و سرمایه گذاران فرصت این را پیدا می نمایند تا در منطقه ها توریستی سراسر کشور سرمایه گذاری نمایند.

با توجه به آنالیز های صوت گرفته، تقویم تعطیلات سالانه کشور کمتر از 80 روز است، این در حالی است که در بیشتر کشور های جهان این رقم حدود 120 روز است. در بسیاری از کشور های پیشرو جهان که به صندلی مهمی در صنعت جهانگردی دست یافته اند نه تنها سال ها طرح تعطیلات آخر هفته دو روزه را به اجرا درآورده اند، بلکه حتی در دوران همه گیری به منظور بازیابی سفر ها و جبران خسارت های وارده بر این صنعت، تعدادی از کشور ها طرح ویکند سه روزه را به اجرا درآورده اند.

بعلاوه بعضی از کشور ها برای بهبود عملکرد کارکنان خود و ایجاد انگیزه بیشتر برای پیشبرد کار ها و بالا رفتن بهره وری و اندازه سوددهی تجارت و اقتصاد خود اقدام به کاهش ساعات کاری کارکنان نموده اند و در بعضی از کشور ها همانند هلند ساعات کاری به 29 ساعت در هفته رسیده است، اما این در حالی است که در ایران این رقم بالای 40 ساعت در هفته است که این امر می تواند فرایندی فرسایشی در عملکرد کارکنان و چالشی در اقتصاد ایجاد کند. از این رو توجه ویژه به فراغت، سرگرمی و سفر تاثیر مستقیمی بر عملکرد کارکنان و اقتصاد یک کشور خواهد گذاشت.

بعلاوه اگر کارفرمایان یک کشور نتوانند به افراد جامعه خود خدمات مطلوب جهانگردی بدهند و احتیاج های روانی و فراغتی جامعه را رفع ننمایند نمی توانند ادعای میزبانی از میلیون ها جهانگرد را داشته باشند. براساس آنچه از آمار های مقامات کشوری مطرح می گردد حدود 40درصد مردم ایران به سفر نمی فرایند و بعلاوه 30درصد کارمندان باتوجه به شرایط مالی و نبود تعطیلات کافی فرصت رفتن به سفر را ندارند. این در حالی است که بخش عمده مردم آمریکا به طور میانگین سالانه 7 بار به سفر می فرایند.

از این رو توجه به ایجاد شرایط سفر برای تمامی افراد جامعه در اولویت قرار گرفته است و ارائه بسته های مقرون به صرفه متناسب با تمامی اقشار کم عایدی می تواند موجبات سفر و شادی تمام مردم را فراهم کند و تنها محدود به یک گروه خاص نگردد.

با توجه به آنچه در اینجا مطرح شده می توان گفت اگرچه وزیر تازه مساله را به خوبی تشخیص داده، اما بدون راه چاره مناسب، عدم ریشه یابی علمی و دقیق مسائل جهانگردی ایران به بیراهه می رود و نه تنها بازار جهانگردی را از منجلابی که در آن گرفتار است نجات نخواهد داد، بلکه می تواند منجر به غرق شدن در آن گردد.