ادبای عرب بخشش امام حسن (ع) را بیشتر از حاتم طائی دانسته اند
به گزارش وبلاگ فروش، علیرضا منوچهریان در گفت وگو با خبرنگاران با اشاره به اینکه در متون ادبی و منابع مذهبی، اشعار گوناگونی را به ائمه (ع) نسبت داده اند، تاکید نمود: بعلاوه اشعار عربی بسیاری در مدح ائمه (ع) سروده شده است.
مترجم دیوان متنبی به نقل و ترجمه یکی از این اشعار زیبا که در ستایش حضرت حسن (ع) سروده شده، پرداخت و اضافه کرد: نسب کان علیه من شمس الضحی/ نور و من فلق الصباح عمودا/ ساد الوری بفضائل و مکارم/ و سما البریه ناشئا و ولیدا/ حاز العلا طفلا و شرف یافعا/ و علا الانام عناصرا و وجودا معنی این است که او را نسبی است که پنداری خورشید نیمروز بر آن تابیدن گرفته و ستونی از فلق آن را به پاداشته است. او با فضایل و مکارمی شگفت از جهانیان درگذشت و در همان نوباوگی و نونهالی بر آنان فزونی یافت. آری به طفلی اوج گرفت و به نوباوگی سالار گشت و فزونی اصل و عنصر وجودش بر مردم آشکار گشت.
وی بعلاوه تاکید نمود: نکته دیگری که درباره امام حسن (ع) جلب توجه می نماید این است که گاهی ادبا و خطبای عرب جود و کرم ایشان را بر حاتم طائی که در میان اقوام عرب به سماحت و کرم مثل است ترجیح داده اند و فضل امام حسن (ع) را بزرگتر از بخشش حاتم دانسته اند.
منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران