ترسناک ترین کشف سال 2022؛ استخوان به سیخ کشیدۀ انسان! - وبلاگ فروش

به گزارش وبلاگ فروش، اوایل سال 2022 بود که باستانشناسان خبر از یک کشف ترسناک دادند: استخوان های ستون فقرات انسان به تعداد زیاد که به وسیلۀ نی به هم متصل شده بودند. از نظر باستانشناسان این بقایای عجیب، در واقع یادگاری از دوران غارتگری اسپانیایی ها در آمریکای جنوبی بودند.

وبلاگ فروش | صد ها سال پیش، مردمان بومیِ پرویِ ساحلی، احتمالاً بقایای پراکنده مردگان شان را از گور های هتک حرمت شده جمع نموده و چوب های نی را از میان استخوان های ستون فقرات مردگان عبور می دادند. در اوایل سال 2022 دانشمندان نزدیک 200 مورد از این ستون فقرات به نی کشیده شده را در گور های سنگی واقع در دره چینچایِ پرو پیداکردند. گمان باستان شناسان این است که این کار برای سوار کردنِ دوباره بقایا پس از به غارت رفتن و هتک حرمتِ گور های بومیان به وسیله اسپانیایی ها اجرا شده است.

به گزارش وبلاگ فروش ، باستان شناسان 664 گور را در مساحت 40 کیلومتر مربعی آنالیز کردند و 192 نمونه ستون فقراتِ به نی کشیده شده را مستند کردند و سپس مقدار کربن رادیواکتیوِ این استخوان ها و چوب های نی را میزان گرفتند. کربن رادیواکتیو زمانی که ارگانیستم زنده است انباشته می گردد، اما با مُردنِ ارگانیستم با سرعت ثابت به سمت نیتروژن شدن رو به فساد می رود؛ بنابراین بر اساس مقدار این کربن، دانشمندان می توانند زمانِ سوار کردن این استخوان ها را تخمین بزنند.

نمونه های ستون فقراتِ به نی کشیده شده که در دره چینچا در پرو پیدا شدند.

بر اساس تخمین محققان، قدمت ستون فقرات و سیخ های نی بین 1450 و 1650 پس از میلاد است، یعنی زمانی که امپراطوری اینکا در حال فروپاشی بود و خوش نشین های اروپایی در حال تحکیم قدرت بودند. آن دوران، دورانِ آشوب و بحرانی بود که در آن، گور های بومیان مکرراً به وسیله اسپانیایی ها هتک حرمت میشد و مردمان چینچا احتمالاً پس از مواجهه با این گور های غارت شده، ستون فقرات مردگان را به نی کشیده اند تا تدفین آن ها را به حالت قبل بازگردانند.

نویسنده اصلی این مطالعه و دانشیار ارشد پژوهشی، جیِکوب بانگِرز در این باره می گوید: 192 مورد از این ها یافت شده و شمار آن ها گسترده است؛ ما در سرتاسر دره چینچا آن ها را پیدا کردیم؛ و این معنایش این است که گروه های متعددی از افراد به یک شکل مشترک با هم هماهنگ شدند و به این هتک حرمت واکنش نشان دادند و اینکه این کارِ جالب، ظاهراً روشِ درستِ رسیدگی به اسکلت های بی حرمت شده مردگان بوده است.

دو chullpa یا برج تدفینی سنگی در دره چینچا

بیشتر استخوان های مُهره به نی کشیده شده، درون و پیرامونِ برج های تدفین سنگیِ بزرگ و پرجزئیاتی به نام Chullpa پیدا شدند که معمولاً گروه های متعددی از گور ها را درون خود جای می دادند. در واقع، یک Chullpa حاوی بقایای صد ها نفر بود. به نقل از بانگرز، کسانی که تدفین ها را انجام می دادند بخشی از پادشاهی چینچا بودند؛ یک جامعه متمرکز ثروتمند که در اواخر دوره میانه بر دره چینچا تسلط داشت، یعنی دوره ای که بر امپراطوری اینکا مقدم است.

پادشاهی چینچا زمانی جمعیتی 30 هزار نفره داشت و از سال 1000 تا 1400 پس از میلاد شکوفا شد و در نهایت تا اواخر قرن پانزدهم با امپراطوری اینکا ادغام شد. اما پس از آمدن اروپاییان و آوردن قحطی و بیماری های همه گیر، جمعیت چینچا ها در سال 1583 بر اساس یک تحقیق به 979 نفر کاهش یافت. اسناد تاریخی، روایات اسپانیولی هایی را ثبت نموده که به طور مکرر گور های چینچا را در سراسر دره غارت می کردند، طلا و مصنوعات باارزش آن ها را سرقت می کردند و بقایای مردگان را از بین برده یا به آن ها بی حرمتی می کردند.

در این تصویر ستون فقراتی را میبینید که با نی به داخل جمجمه فرو برده شده است.

محققان 79 استخوان به نی کشیده شده را با دقت آنالیز کردند که هریک نمایانگر مجموعه ای از استخوان های ستون فقراتِ یک بزرگسال یا کودک بود. بیشتر سیخ های نی، نگهدارنده استخوان های یک نفر بودند، اما ستون فقرات کامل نبود و بیشتر استخوان ها جدا و بی نظم بودند. این موضوع نشان دهنده این است که به نی کشیدن به عنوان بخشی از تدفین اصلی انجام نشده است، بلکه کسی ستون فقرات مردگان را پس از تجزیه بدن شان یا شاید پس از به غارت رفتن گور اجساد، جمع آوری نموده و آن ها را به نی کشیده است.

از آنجا که فرهنگ های کوهستان آند برای حفظِ یکپارچگی و تمامیتِ بدن مُرده ارزش قائل بودند، محتمل ترین شرح این است که مردمان چینچا از گور های به غارت رفته بازدید نموده و بقایای پراکنده مردگان را به این شکل بازسازی کردند تا بخشی از آن تمامیتِ از دست رفته را به اسکلت مردگان بازگردانند.

بانگرز می گوید: وقتی به تمام اطلاعاتی که جمع آوری کردیم نگاه کنید، همگی شان این شرح را تایید می نمایند که سیخ های نی پس از به غارت رفتنِ گور ها ساخته شدند.

روش های باستانی دفن از قبیل همین به نی کشیدن استخوان ها، سرنخ های باارزشی را درباره قدمت رسیدگی به مردگان در جوامع در اختیار ما قرار می دهد و علاوه بر آن نشان می دهد مردم چگونه هویت ها و فرهنگشان را به وسیله روبطشان با مردگان تعریف می کردند.

روش های دفن شاید نشانه ای از انسان بودن ما هستند و همین کار یکی از نشانه های شاخص گونه های ماست؛ بنابراین با مستند کردن روش های باستانی دفن، ما با روش های متنوعی آشنا می شویم که انسان ها انسانیت شان را نشان می دادند.

منبع: Livescience

مترجم: زهرا ذوالقدر